Specjalista do dalekich dystansów

Skrót ABLR oznacza „AccuBond Long Range”, co doświadczonym elaborantom od razu sugeruje, o co chodzi. W Noslerze po prostu wzięto sprawdzony pocisk AccuBond i zmodyfikowano go specjalnie do strzelania na dalekie dystanse. Obejmowało to zwiększenie masy, wydłużenie pocisku, co przełożyło się na wyższy współczynnik balistyczny oraz sekcyjną gęstość, a przede wszystkim zmodyfikowano konstrukcję, aby uzyskać lepszą podatność na deformację przy niższych prędkościach uderzenia. Pocisk ma ołowiany rdzeń i płaszcz, który zwęża się w kierunku czubka. Czubek wykonany jest ze specjalnego polimeru i osadzony w głębokiej wnęce. Balistykę dodatkowo poprawia stożkowa podstawa (boattail). ABLR od AccuBond można rozpoznać „na pierwszy rzut oka” po kolorze czubka. ABLR ma czubek w szarym kolorze, podczas gdy jego poprzednik wyróżnia się białym zakończeniem. To jednak ten sam typ polimeru, który jest odporny na deformację. Nie trzeba więc obawiać się, że czubek uszkodzi się pod wpływem odrzutu w magazynku – nawet w przypadku wyjątkowo mocnych nabojów, co mogę potwierdzić z własnej praktyki.

Rdzeń jest trwale połączony z płaszczem (spajany), tworząc bardzo mocne połączenie, które zapobiega fragmentacji i oddzieleniu płaszcza od rdzenia. Wbrew śmiałym twierdzeniom producenta, zdecydowanie nie jest to pocisk odpowiedni na bliskie dystanse, ale z pewnością ma mniejszą tendencję do fragmentacji lub ekstremalnej deformacji niszczącej tuszę niż pociski z niepołączonym lub tylko mechanicznie osadzonym rdzeniem.

Na drugim końcu skali, według producenta, w połączeniu z mocnym nabojem, pocisk ten jest w stanie skutecznie obalać nawet dorosłe jelenie na dystansach sięgających 1 000 metrów. Dolna zalecana granica prędkości uderzenia wynosi zaledwie 396 m/s, co jest zauważalnie mniej niż typowe 550 m/s dla większości „standardowych” pocisków.

Pod względem balistyki jest świetnie, ale jak pocisk wypada pod kątem celności? W trakcie powtarzanych testów strzeleckich na 100 metrów, w seriach po 6 strzałów (przy odrzuceniu najgorszego strzału), uzyskałem średni rozrzut nieco ponad 28 mm, czyli tuż poniżej 1 MOA. Mogło być nieco lepiej – moja broń ma potencjał zejścia poniżej 0,6 MOA, co według relacji innych użytkowników jest także osiągalne z ABLR. Sądzę jednak, że pocisk nie do końca „dogadał się” z moim gwintem 1:8”. Można przypuszczać, że przy bardziej rozbudowanym procesie dopracowywania ładunku udałoby się uzyskać nieco lepsze wyniki niż te, które zarejestrowałem. W każdym razie – wszystko poniżej 1 MOA to wciąż bardzo dobry wynik, który pozwala na skuteczne strzelanie na ponadstandardowe dystanse.

Pozostawało jeszcze przetestowanie balistyki końcowej, co okazało się trudne do realizacji. Sam test nie byłby problemem, ale z uwagi na przeznaczenie tych pocisków miałoby to sens tylko na dużych dystansach, których nie miałem aktualnie do dyspozycji. Poza tym uruchamianie całego testu tylko dla tego jednego celu byłoby zbędnym ryzykiem nieprecyzyjnego trafienia. Istnieje jednak alternatywa w postaci strzelania do bloku gliny rzeźbiarskiej, która daje miarodajny obraz spójności i stopnia deformacji pocisku, przy jednoczesnym zmniejszeniu naważki prochu, aby zasymulować prędkość uderzenia na dużym dystansie. Naboje elaborowałem tak, by zasymulować prędkość uderzenia około 490 m/s, co przy mojej „maksymalnej” konfiguracji odpowiadałoby dystansowi około 850 m – a na taką odległość strzela naprawdę niewielu myśliwych. Chciałem zejść jeszcze niżej, ale już wchodziłem na granicę bezpiecznego wypełnienia łuski. Niemniej jednak strzały w glinę potwierdziły, że odpowiednia deformacja rzeczywiście zachodzi nawet przy tak ograniczonych prędkościach. Przy tym penetracja wciąż była bardzo dobra – każdorazowo przestrzeliwałem blok o grubości 50 cm. Kształt kanału ranowego i poziom deformacji przypominały popularne pociski GameChanger od Sierry, z tą różnicą, że przy około 200 m/s niższej prędkości. Tak więc, biorąc pod uwagę praktyczne doświadczenia tych, którzy faktycznie i regularnie polują na długie dystanse, można uznać, że ABLR faktycznie spełnia obietnice producenta, a wyjątkowa spójność konstrukcji zapobiega niekontrolowanej fragmentacji przy strzałach na krótkim dystansie.