Pociski "Classic Hunter" i "Target" od Foxa

Egzotyczne w wyglądzie, ale wysokiej jakości

Classic Hunter od słoweńskiej firmy amunicyjnej Fox toseria monolitycznych bezolowiowych pocisków wykonanych ze stopu miedzi i cynku, dostępnych w kalibrach od .223 do .413, co zaspokaja potrzeby większości myśliwych i strzelców. Jeśli nie ładujesz sam, dostępny jest także wybór najpopularniejszych kalibrów w postaci fabrycznej amunicji. Na przykład, możesz kupić nabój .308 Win w praktycznie tej samej konfiguracji, jaką ładowałem do testów, tylko zoptymalizowany do klasycznych luf o długości 558 mm i w cenie 69 CZK/sztuka, z zaletą nieco wyższej mocy. Pocisk charakteryzuje się polimerowym czubkiem balistycznym osadzonym w otworze i jest przeznaczony na zwierzynę średnią i cięższą. Tył jest lekko ścięty (BT), a na korpusie znajduje się kilka wyraźnych rowków, które pomagają zmniejszyć tarcie podczas przelotu pocisku przez lufę, co jest istotne w przypadku długich monolitów, ponieważ dzięki temu mogą one również pochwalić się wysoką gęstością przekroju i zawsze obecnym współczynnikiem balistycznym. Ładowanie jest stosunkowo bezproblemowe, pocisk zachowuje się najlepiej przy wysokim procentowym napełnieniu łuski prochem i „skoku”, czyli odległości między przewodem lufy a powierzchnią pocisku, wynoszącej co najmniej 1,5 mm. Oczywiście może się to różnić, a aby osiągnąć maksymalny potencjał, trzeba trochę „pobawić się” konfiguracją. Na strzelnicy, nawet w tym kalibrze, ponownie okazało się, że jest to wyjątkowo precyzyjny pocisk. Jakość widoczna jest również przy ładowaniu, na samych pociskach, a także ich ważenie potwierdza doskonałą jednolitość, która jest podstawą do precyzyjnego strzelania. 

W tym przypadku dostroiłem nabój do stosunkowo krótkiej lufy 457 mm. Użyłem do tego prochu Lovex D073-04 z ładunkiem 37 gr, całkowitą długością naboju 69,6 mm i zmierzoną prędkością wylotową 758 m/s. Moc mogłaby być wyższa, ale ta konfiguracja okazała się w kilku testach najdokładniejsza i absolutnie wystarczająca do zamierzonych odległości.

Nie ma obawy, że przypadkowo weźmiesz Target na polowanie. Pociski są na pierwszy rzut oka łatwo rozpoznawalne dzięki kolorowi czubka.

„Target pociski“ w służbie myśliwych

Pociski Target są w zasadzie takie same jak Classic Hunter, z tą różnicą, że zamiast otworu z końcówką balistyczną mają masywny korpus o tym samym kształcie. Pocisk jest zatem znacznie mniej podatny na deformacje. Może to być przydatne podczas odstrzału drobnej zwierzyny, której futra nie chcemy uszkodzić. Jest to również ważna opcja przy polowaniu nawyjątkowo ciężką i twardą zwierzynę, gdzie maksymalna energia musi iść w penetrację, choć Target nie jest do tego przeznaczony. Na naszych łąkach nie pasie się zresztą zbyt wiele bawołów i słoni, ale pocisk jest interesującą opcją, nawet jeśli nie wystawiasz nóg poza Czechy i nie strzelasz do drobnej zwierzyny. Jest to tańsza alternatywa dla Classic Hunter do celów treningowych. Jeśli nie strzelasz do zwierzyny tylko na odległość kilku dziesiątek metrów, trening na strzelnicy powinien być regularną częścią twojego przygotowania dopolowania, a przy pociskach za 23 CZK/szt. (.308/165 gr) może to być dość kosztowne. W przeciwieństwie do tego, Target o tych samych parametrach co Hunter kosztuje zauważalne 5 CZK mniej.

Producent twierdzi, że Target i Classic Hunter mają tęsamą balistykę, więc Target na strzelnicy, a Hunter na polowaniu? Doświadczeni ładujący wiedzą jednak, że „taka sama balistyka” to śmiałe twierdzenie. W praktyce zwykle wymaga to dość dużo czasu na dostrojenie ładunku i głębokości osadzenia, a nawet wtedy nie musi być idealne. Postanowiłem więc przetestować to w praktyce. Wziąłem pocisk Target o tej samej wadze i załadowałem go prawie tak samo jak pocisk Hunter. Różnica polegała na nieco krótszej długości naboju o jedną trzecią milimetra z powodu nieco innego umieszczenia rowków na powierzchni pocisku i ładunku mniejszego o dwie dziesiąte grainu, aby zrekompensować mniejszą przestrzeń spalania w łusce. Nie było to duże dostrojenie. Ponadto jestem pewien, że długość naboju i ilość ładunku można by zjednoczyć, gdybym zaczął szukać optymalnego w Targetach, a nie odwrotnie.

Z powrotem na polowaniu 

Jeśli wrócimy do łowieckich Hunterów, to w przypadku .308 Win bez wyjątku obowiązuje wszystko, co wcześniej ustaliłem w teście 6.5 Creedmoor. Pocisk jest trochę twardszy, co oznacza, że w przypadku słabszej zwierzyny należy strzelać przez łopatkę, aby mógł się odpowiednio zdeformować. Sama ściana klatki piersiowej, szczególnie jeśli nie uda się trafić w żebro, może nie wystarczyć. Producent podaje, że pocisk odpowiednio deformuje się nawet przy niższych prędkościach uderzenia około 500 m/s. Jednocześnie jednak, jak w przypadku wszystkich monolitów, pocisk lepiej zachowuje się przy wyższych prędkościach, dlatego warto nie bać się lżejszych pocisków i mocniejszych ładunków. Średnia zwierzyna Huntera przekonująco łamie się w ogniu lub w jego pobliżu „na rzut kamieniem“, a z mojego doświadczenia dotychczas bez tajemniczych ucieczek i podobnych niepożądanych zjawisk. Wlot jest zazwyczaj nieznaczny, otwór wylotowy wielkości dziesięciokoronowej monety i pokazowe uszkodzenia organów życiowych. Krwiaka po stronie wyjścia pocisku pod względem wielkości oceniłbym jako średni, nic wyraźnie dewastującego. Również nie zauważyłem dotychczas niczego poza przestrzałami bez fragmentów w tuszy. Ogólnie rzecz biorąc, nie mam na co narzekać. Użycie Classic Hunter ma co prawda garść podstawowych zasad, ale poza tym jest to znakomity pocisk do polowań, podczas gdy Target jest znakomitym pociskiem na strzelnicę z zaletą niemal identycznej balistyki.